Doldwaze taferelen bij Leithen C – Reynaerde C
Effe een verslagje schrijven… Ja hoor, Piet, komt in orde. Totdat je je realiseert wat een knotsgekke wedstrijd Leithen C en Reynaerde C speelden. Rond 22.00 uur leek het er zo maar op dat de titelkansen van Leithen in de ijskast konden: een vette nederlaag leek aanstaande maar uiteindelijk stond er toch 3½-2½ in Leids voordeel op het wedstrijdformulier.
Waar te beginnen? Nou dan maar bij de partij die het eerste afgelopen was en die, afgezien van de vroege blunder van de kopman van Reynaerde, redelijk normaal verliep. Alexander kreeg vanuit de opening een lekkere stelling en leek al snel een pion te gaan winnen. Zijn tegenstander dacht door een tussenschaak het onheil af te wenden, maar helaas kostte hem dat een vol stuk. Na nog wat tegenspartelen met twee torens langs de a-lijn gaf hij even later toch maar op (1-0).
Een uur of wat later zag het er somber uit: Hans stond materieel en positioneel verloren, Kondrat had net als zijn tegenstander acht pionnen, twee torens en een dame, maar een ver opgerukte gedekte pion op de zesde rij was duidelijk in het voordeel van de Reynaerde-speler. Mick had een betere stelling zien veranderen in een veel mindere stelling toen hij na een misrekening een stuk verloor. Steven stond een pion achter in een slechtere stelling en moest uiteindelijk ook nog een kwaliteit inleveren. Alleen Piet stond heel goed: goede pionnenstructuur, toren op de open lijn, aanvalskansen etc.
Meevaller nummer één: Mick die zich terug wist te vechten in de partij en de ene pion na de andere meesnoepte. Er resteerde een eindspel van paard en twee pionnen tegen vier pionnen, waarin tot remise werd besloten (1½-½).
Meevaller nummer twee: Kondrats tegenstander leek met een schijnoffer een beslissende aanval op de koningstelling te hebben, tot hij even later overzag dat hij een volle toren in had laten staan. Dat Kondrat daarna nog even vergat de dame te winnen, maakte niet meer uit (2½-½).
Hier stokte het even: Steven had zich bewonderenswaardig staande gehouden en kon ondanks zijn materiële achterstand toch nog wat kansjes creëren maar moest tenslotte toch de strijd staken (2½-1½).
De volgende tegenvaller was de zure nederlaag van Piet. Op diverse momenten had hij zomaar de kwaliteit kunnen winnen, maar dat zag hij niet. Op het moment dat zijn tegenstander even later remise aanbood zat er een vrijwel geforceerde winstvariant in. Ervan uitgaande dat die Piet toch niet zou ontgaan, adviseerde ik hem (mede gezien het naderende verlies bij Hans) om door te spelen. Helaas: Piet ging voor het winnen van een onbelangrijk pionnetje, zijn tegenstander kwam direct binnen op de onderste lijn, overzag eerst nog even mat in twee, maar even later ontging hem dat niet meer (2½-2½).
Meevaller nummer drie tenslotte: Hans bleef zich hardnekkig verdedigen in een stelling die hij in de interne competitie al lang opgegeven zou hebben. Maar ja: teambelang hè! Hij wist dat remise in elk geval één matchpunt zou redden, maar objectief gezien zat dat er bij lange na niet in. Ook op de klok zag het er slecht uit voor Hans: hij had nog zo’n 50 seconden, zijn tegenstander nog zeven minuten. Maar toen Hans met een wanhoopszetje nog wat probeerde, begonnen die minuten wel heel snel weg te tikken! De kreten van verbazing (Leithen) en ontzetting (Reynaerde) toen de klok op -0.00 sprong waren tot in alle uithoeken van De Lepelaar te horen… Conclusie: weer twee matchpunten gewonnen en de titelkansen zijn nog intact!
Jos